TYLKO Z TOBĄ część II

Marek siedział jak na szpilkach przed salą i czekał aż skończy się badanie.

- Boże ile to jeszcze będzie trwało - mówił zdenerwowany.

- Spokojnie synu muszą ją dokładnie zbadać - powiedziała jego matka - słuchaj ja idę zajrzeć do taty, a ty jak się wszystkiego dowiesz to daj mi znać - kontynuowała.

- Dobrze będziemy w kontakcie - odparł do swojej rodzicielki.

Po chwili z sali wyszedł lekarz, który badał Ulę.

- Dzień dobry panie doktorze - Marek Dobrzański - przedstawił się - jestem narzeczonym Urszuli Cieplak,  co z nią - mówił Marek - czy to pan ją badał - dopytywał.

- Daniel Dąb, tak to ja badałem panią Urszulę, zapraszam do mojego gabinetu, tam wszystko panu powiem - odparł  lekarz.

Oboje weszli do gabinetu, a Marek rzekł.

- Niech mi pan powie cała prawdę, co jest mojej Uli? - pytał Marek z przerażeniem w oczach.

- Ze wstępnych badań wynika, że to zwykłe przemęczenie. Pani Urszula potrzebuje teraz dużo odpoczynku. A wówczas wszystko wróci do normy - rzekł lekarz.

- A kiedy będę mógł ją zabrać do  domu? I czy mogę teraz iść do niej? - pytał Marek.

- Pańska narzeczona jeszcze dziś może opuścić szpital, tylko skończy się jej kroplówka. Myślę, że za około dwie godziny będzie to już możliwe. A i oczywiście może pan do niej iść - powiedział lekarz i się pożegnali.

Marek udał się do Uli. Gdy wszedł do sali i zobaczył swoja ukochaną poczuł jak pod powiekami zbierały się zły i czuł złość na siebie samego. Czuł się winien tego, że ona tu leży. Ale nie dał po sobie poznać. Podszedł do niej i ucałował ją w czoło.

- Witaj kochanie co ci jest, dlaczego nic mi nie powiedziałaś, że źle się czujesz? - pytał delikatnym głosem Marek - przełożyłbym spotkanie na inny termin, przecież nic by się nie stało - kontynuował.

 - Nie chciałam cię martwić. A nie wiesz kiedy mnie wypuszczą? - mówiła Ula.

- Jeszcze dziś cię wypiszą, za jakieś dwie godziny, musi tylko skończyć ci się kroplówka - powiedział.

- A i jeszcze jedno kochanie, ja jako twój chłopak, przełożony, prezes i ... wysyłam ciebie na urlop do końca tygodnia, a później się zobaczy co dalej - kontynuował.

- Ale ja... - zaczęła.

- Nie ma żadnego "ale" moja droga, to już postanowione - mówił tonem nie znoszącym sprzeciwu.

- No dobrze, widzę że nie mam szans z tobą uparciuchu - powiedziała - ale i tak cię kocham.

- I ja ciebie też bardzo kocham - powiedział Marek i ucałował Ulę.

Gdy tylko Ula mogła już opuścić szpital chciała iść jeszcze na oddział gdzie leżał Krzysztof. Więc udali się tam, Ula przywitała się z Heleną. Ostatnim czasy obie panie zaczęły się wspólnie dogadywać, i nieraz nawet wspólnie potrafiły żartować. 

Wszystko jej wyjaśnili po czym Marek zawiózł Ulę do domu.

W domu, gdy tylko usiedli na kanapie Marek mocno przytulił Ulę i rzekł.

- Ula, kochanie proszę cię nie rób mi więcej takich rzeczy. Jeśli coś ci jest po prostu mów mi. Dobrze?

Ja się tak strasznie o ciebie bałem. Ula nie wiem co bym zrobił gdyby coś ci się złego stało. Obiecujesz? - mówił pytając ze smutkiem w głosie. 

- Obiecuję, że będę mówiła ci o wszystkim - odparła patrząc mu prosto w oczy.

- Ja tak strasznie mocno cię kocham Ula - powiedział i ucałował ją czule.

- I ja ciebie kocham - powiedziała i również go czule ucałowała.

Następnego dnia Ula została w domu, a Marek pojechał do firmy. Lecz ciągle nie mógł sobie darować, że nie było go przy Uli. Przed firmą spotkał Sebastiana.

- Cześć Marek - przywitał go Seba.

- Cześć - odpowiedział.

- I co z Ulą i twoim tatą? - pytał Olszański.

- Ula ma na razie do końca tygodnia urlop, bo to zasłabnięcie było powodem przepracowania, a u taty trochę lepiej. Lekarz sugeruje aby tata wyjechał do jakiegoś sanatorium - odpowiedział Marek.

- No, ale coś cię gryzie, widzę, że nie jesteś jakoś szczęśliwy. Co pokłóciłeś się z Ulą? - dopytywał Sebastian.

- Nie nic z tych rzeczy- odparł.

- To co jest stary, co się dzieje? - dalej dopytywał się Sebastian.

- Nic, porostu mam gorszy czas - próbował wymigać się Marek.

- Przecież widzę, no ale skoro nie chcesz mówić to nie. Ale pamiętaj, jeśli będziesz chciał pogadać to wiesz gdzie mnie znajdziesz - powiedział Sebastian.

- Ok, na razie idę bo mam mnóstwo roboty - odparł Marek i poszedł do swojego gabinetu.

Olszańskiemu nie dawało spokoju zachowanie przyjaciela. Czuł, że coś jest nie tak. Nigdy wcześniej nie widział Marka w takim stanie. Postanowił działać i zadzwonił do Uli.

- Cześć Ula - odezwał się Sebastian, gdy ta odebrała telefon.

- No cześć, stało się coś, że do mnie dzwonisz? - pytała.

- Nie nic takiego, ale dzwonię najpierw do ciebie z pytaniem. Czy nie będziesz miała nic przeciwko temu jak wyciągnę Marka na małe piwo po pracy? Wiesz taki męski wypad - mówił Sebastian.

- Nie musisz się mnie pytać, przecież on może wychodzić gdzie chce jeśli tylko ma ochotę - odparła Ula.

- Dzięki, na pewno będziemy grzeczni - odparł.

Następnie poszedł do Marka aby wyciągnąć go do klubu. W sekretariacie siedziała Viola i wykonywała swoją pracę.

Tak to ta sama Violetta Kubasińska przez V i dwa T. 

Po odejściu Febo i po pokazie Viola bardzo się zmieniła. Solidnie i dokładnie wykonywała swoją pracę, a nawet poszła na studia. Wszyscy w firmie ją podziwiali za to. Ona twierdziła, że to dzięki Ulce i Markowi się zmieniła. A Sebastian świta poza nią nie widział. Był z niej bardzo dumny i nawet to przekręcanie powiedzeń mu nie przeszkadzało

- Cześć Violuś Marek u siebie? - spytał Sebastian.

- Witaj Sebulku - przywitała się Viola - tak jest u siebie - kontynuowała. 

- Ale wiesz coś z nim nie tak - dodała.

- Tak wiem, też to zauważyłem. I wiesz co, chce go wyciągnąć na piwo do klubu. Nie masz nic przeciwko - powiedział.

- Nie, nie mam. Tylko bądźcie grzeczni - powiedziała.

- Nie martw się na pewno będziemy - odpowiedział jej Sebastian.

Sebastian wszedł do gabinetu Marka i to co zobaczył przeraziło go, nie wiedział co się tu stało i co ma robić.

CDN...