NIGDY...częśćIX

- Piotr mnie pobił. Okazało się, że po stażu on tu zostaje. Powiedziałam mu, że chcę wrócić do Polski. A on wpadł w szał... - nie umiała dokończyć bo łzy na to nie pozwalały.

Aleks stał, a w nim wszystko się gotowało - Gdybym go tylko dorwał, to udusił własnymi  rękoma - myślał

- Ula pakuj się. Jeszcze dziś wracamy do kraju - powiedział

- Aleks ale jak dzisiaj. Bilety mamy na piętnastego maja, a dziś jest jedenasty - mówiła

- Na lotnisku spróbujemy coś z tym zrobić. A teraz proszę idź i spakuj co twoje - powiedział

Ula spakowała, wszystko to co najważniejsze. A na stole zostawiła tylko kartkę z krótką notatką dla Piotra

"Piotr odchodzę. 
Nie chcę cię znać ani tym bardziej pamiętać.
Nikt nigdy mnie tak nie skrzywdził jak ty"
Ula

To co miała zmieściła w jednej małej walizce.
- Ula tylko tyle - odezwał się ze zdziwieniem Aleks gdy odbierał od niej bagaż
- Tak, zabrałam tylko to co nie będzie mi o nim przypominać - wyjaśniła
Aleks zabrał jej bagaż i wyszedł do samochodu. Chwilę później jechali do hotelu, w którym Aleks był zameldowany. Spakowanie się oraz wymeldowanie zajęło mu niespełna godzinę, po czym udali się w stronę lotniska. Po dotarciu już na lotnisko najpierw Aleks odstawił samochód do wypożyczalni. Będąc już na samym lotnisku udali się do odpowiedniego stanowiska, gdzie można zmienić dane do odlotu. Febo był gotów nawet wykupić nowe bilety gdyby była taka konieczność.
Mieli ogromne szczęście, za trzy godziny mieli mieć samolot do Polski, jedynie miejsce lądowania to nie Warszawa tylko Gdańsk.
Po dokonaniu wszystkich czynności związanych z biletami i odlotem, Febo zadzwonił do Marka, a Ula poszła po coś do jedzenia.
- Hej - usłyszał zaspany głos Dobrzańskiego
- Pobudka stary - odezwał się Febo
- Coś się stało, że dzwonisz o tak nie ludzkiej porze - pytał Marek
- Marek, słuchaj za trzy godziny mamy samolot do Polski, ale lądować będziemy w Gdańsku - powiedział Aleks
- Dziś? przecież mieliście dopiero wylatywać piętnastego. Czy coś się stało Uli - pytał poddenerwowany tymi wieściami Marek
- Tak. Ale już wszystko w porządku. Porozmawiamy po powrocie. 
A i jeszcze jedno będziemy lądować w Gdańsku, więc mamy szukać sobie jakiegoś środka transportu czy po nas przyjedziesz? - mówił Aleks
- Będę na was czekał na lotnisku - odpowiedział prezes
Marek już tej nocy nie mógł zasnąć. Zastanawiał się co mogło się stać. W kraju była czwarta nad ranem postanowił, że gdy odwiezie Beatkę do przedszkola a Jaśka podwiezie do firmy to uda się do rodziców.
Jaśkowi wszystko wyjaśnił w drodze do pracy, i że oboje z małą przez najbliższe kilka dni będą u jego rodziców.
- Rozumiesz Jasiu, nie wiem co jest powodem wcześniejszego ich powrotu. Tym bardziej, że jest taki nagły - mówił
- Tak rozumiem - odparł
Po dojechaniu do firmy oboje udali się na piąte piętro. Marek w firmie był tylko przez chwilę, musiał poprosić Sebastiana aby go zastąpił dziś w firmie. To wtedy też powiedział mu o powrocie Uli. Następnie udał się do rodziców prosząc ich aby zajęli się dzieciakami do końca tygodnia. Wyjaśniając całą sytuację. Ojca poinformował o sytuacji w firmie, i że nad wszystkim czuwa Sebastian z Maćkiem. Po wyjściu od rodziców od razu udał się w stronę Gdańska.
Gdy tylko samolot wzbił się w powietrze Ula poczuła się wolna. Miała wrażenie jakby ktoś dał jej drugą wolność.
- I co jak się czujesz - spytał Aleks
- Szczęśliwa. Nareszcie uwolniłam się od niego. Właśnie zamykam rozdział mojego życia pod tytułem "Boston - Piotr Sosnowski" - mówiła
- Bardzo mnie to cieszy - rzekł
- Dziękuję Aleks. Wiem, że na pewno było ci trudno to wszystko robić. Wiem doskonale jak nienawidzisz Marka za to co zrobił. I dlatego jeszcze raz bardzo ci dziękuję - mówiła Ula
- Nie ma  o czym mówić. To już przeszłość. Stało się i już. A zgodziłem się pomóc bo widziałem jak on się Ula zmienił. To nie ten sam Marek, który uganiał się za modelkami, biegał i upijał się w klubach, który szukał tylko wymówki aby nic nie robić.
Wiem Ula jak to boli gdy tracimy ukochaną osobę.
A i przed przylotem tu rozmawiałem jeszcze z Pauliną o tym wszystkim - mówił
- No właśnie jest jeszcze twoja siostra, która przecież mnie nienawidzi. O ile ty dasz nam spokój to już ona na pewno nie - rzekła Cieplak
- I tu się mylisz moja droga. To właśnie Paula mnie namówiła aby wam pomóc, a rozmowa z nią otwarła mi oczy. A i owszem, kiedyś miała do ciebie pretensje o Marka. Lecz po tym jak wyjechali oboje do Milano ona próbowała się do niego zbliżyć to on jej dał do zrozumienia, że KOCHA tylko ciebie, a oni mogą być co najwyżej przyjaciółmi. Ona to Ula zrozumiała. List, który wysłałaś to właśnie Paula mu przyniosła - mówił
- Jak to mu przyniosła, przecież wysłałam go na jego adres - mówiła zdziwiona 
- On po tym całym zarządzie wyprowadził się z tego domu i zostawił go Paulinie. To miała być rekompensata za to, że się rozstali. A on kupił mieszkanie na Siennej - odpowiedział
W czasie gdy oni od kilku godzin byli w samolocie do domu wrócił Sosnowski. Po wejściu do środka zdziwił się, że nie ma Ulki. Pomyślał iż może poszła do pobliskiego sklepu. Wszedł do kuchni aby napić się soku, usiadł przy stole i dopiero wówczas ujrzał kartkę zapisaną przez Ulę.
- O nie moja droga, ode mnie się nie odchodzi. Wrócisz jak zabraknie ci kasy - pomyślał
Tego, że ona jest właśnie w drodze do kraju nad Wisłą nawet nie pomyślał. Przecież jej paszport on miał ukryty u siebie w szpitalu. Sądził, że skoro nie ma tu przyjaciół ani rodziny to w ciągu kilku dni wróci.
- Jeszcze będziesz błagać o przebaczenie - myślał

CDN....