INTRYGA część VI

Ten dzień zdawał się nie mieć końca a raczej ich rozmowy. Wyjaśnili sobie wszystko, co miało być wyjaśnione. Poleciały również łzy. Nie raz i nie dwa ta zdradliwa słona wilgoć moczyła im obojgu policzki. Wiele razy każde z nich wyznawało miłość do tej drugiej osoby. Marek przesiedział u Uli do późnego wieczora. Do siebie jechał z uśmiechem na twarzy, lecz gdzieś z tyłu głowy czuł jakiś lęk, niepokój. Martwił się o Dominikę, Ule.

- Czy uda mi się nadrobić ten stracony czas? To prawie dwa lata jak nie było mnie w ich życiu – rozmyślał siedząc na kanapie.

Mimo to wiedział, że musi wziąć się w garść i zrobić wszystko, aby móc stworzyć najprawdziwszą rodzinę z kobietą, którą kocha bardziej niż własne życie.

- Zrobię dosłownie wszystko, aby obie były szczęśliwe. Nawet, jeśli miałbym zaprzedać duszę diabłu to tak będzie – zarzekał się w duchu.

W obecnej sytuacji nie było nic ważniejszego dla niego jak Ula i Dominika.

W sobotę mieli całą trójką jechać do Rysiowa. Markowi bardzo zależało, aby odwiedzić grób syna, ale chciał również porozmawiać z ojcem Uli. Bał się tej rozmowy, nie wiedział jak przyjmie go Cieplak. Lecz nie chciał i nie mógł tej rozmowy przekładać. Na ten dzień miał również pewne plany. Następnego dnia tak jak się umawiał z Ulą przyjechał już do południa.

- Proszę to dla ciebie - zwrócił się do małej jak tylko przywitał Ule pocałunkiem i wręczył bukiet czerwonych róż.

- Ale duzi, mama pać – wysepleniła mała i chwyciwszy miśka pobiegła do swojego pokoju.

A po zjedzonym obiedzie zabrał dziewczyny na lody tak jak obiecał to córce poprzedniego dnia.

W czasie, gdy ta dwójka młodych wyjaśniała to wszystko co i jak. Kilka ulic dalej również toczyły się rozmowy. I o ile te parę przecznic wcześniej rozmawiano spokojnie, bez krzyków tak w formie F&D już tak spokojnie nie było.

Była godzina dziewiąta z minutami, gdy drzwi windy na piątym piętrze się otwarły, a z niej wysiadło starsze małżeństwo. Widać było, że ich miny nie wróżą niczego dobrego. Minęli pustą recepcję, co trochę ich zdziwiło i w pierwszej kolejności mężczyzna udał się do pokoju kadrowego, a kobieta poszła porozmawiać z niedoszłą synową. Mimo tego, co się działo w firmie Helena wciąż ubolewała nad tym, że nie doszło do zawarcia małżeństwa tej dwójki. Chociaż prawdą było iż seniorka nie znała prawdy o ich rozstaniu od syna, a jedynie to co usłyszała od Pauliny. Sam Krzysztof miał co do tego wątpliwości, lecz uważał, że dla dobra firmy ten związek powinien trwać.

- Dzień dobry Sebastian – przywitał się senior z kadrowym.

- Dzień dobry panie Krzysztofie. Mam to nagranie z ostatniej rozmowy Violetty z Aleksem. Violka mówi, że tamto nagranie zabrał jej Aleks i gdzieś schował – wyjaśnił Olszański.

- Daj mi to nagranie. Zwołałem zebranie na godzinę dziesiątą – rzekł starszy z mężczyzn.

- Violetta powiedziała, że jeśli będzie trzeba to ona może przyjechać do firmy. Lecz ona mieszka w Pomiechówku i trochę czasu jej zajmie przyjazd – dodał Olszański.

- Wiesz Sebastian to nie będzie na razie potrzebne, ale gdyby coś się zmieniło to dam znać. Najpierw chcę porozmawiać z obojgiem Febo, zwłaszcza z Aleksem – odparł Dobrzański i zabrawszy nagranie opuścił gabinet udając się do konferencyjnej. W środku czekał już Aleks. Panowie przywitali się, zajęli swoje miejsca i czekali już tylko na przyjście Pauliny oraz Heleny.

- Co takiego się stało, że zwołałeś to zebranie? – podpytywał Febo.

- Zaraz wszystkiego się dowiesz – usłyszał w odpowiedzi.

- Jesteśmy już w komplecie możemy zaczynać – odezwał się ponownie najstarszy z mężczyzn, gdy tylko obie panie zajęły swoje miejsca.

- Moi drodzy doszły mnie słuchy, że źle się dzieje w firmie – zaczął Dobrzański.

- O niczym takim mi nie wiadomo. Masz coś konkretnego na myśli? – zapytała panna Febo – A może ty Aleks coś wiesz? – zwróciła się do brata. Ten tylko pokręcił głową, że o niczym nie wie.

- Mówię, że mamy do czynienia między innymi z działaniem na niekorzyść firmy w postaci przekupienia pracownika w celu uzyskaniu korzyści oraz o złym zarządzaniu samą firmą. W ciągu ostatnich dwóch lat zostało zwolnionych kilkanaście osób, a na ich miejsce nie zatrudniono nowych. Za czasów mojej i Marka prezesury nie było tylu zwolnień. A w najbliższym czasie również sam Pshemko chce odejść – mówił Dobrzański.

- Ale Krzysztof mamy kryzys w kraju i nie tylko stąd te zwolnienia. Dodatkowo złe zarządzanie firmą przez Marka musiało się tak skończyć – mówił Febo.

- Właśnie, co do Marka. Mam dowody, że działałeś na jego nie korzyść. Wiem również o wszystkich twoich przekrętach, którymi obarczyłeś mojego syna.

- O czym ty mówisz? – pytał zaskoczony Febo.

- Mówię o twoim i panny Kubasińskiej spisku, który miał pozbawić Marka prezesury.

- To jakieś nie dorzeczne oszczerstwa. Masz jakieś dowody na to? – odezwała się milcząca dotychczas Paulina.

- A i owszem – rzekł i wyjął z teczki dyktafon. Aleks nagle zaczął się dziwnie zachowywać. Dobrzański widząc to rzekł.

- Co ci jest? Czyżbyś wiedział co się znajduje na tym urządzeniu? – wskazał palcem na urządzenie.

- To są zwykłe pomówienia – odparł Febo – to ona składała mi dziwne propozycje – mówił.

- A to ciekawe, bo tu nie ma żadnych propozycji. A wręcz przeciwnie. Proszę posłuchajcie – odparł senior i puścił nagranie, gdzie Febo mówi z całą pewnością w głosie, komu uwierzą, jeśli Kubasińska pójdzie z tym do Krzysztofa – wiem, że jesteś w posiadaniu tamtego nagrania i lepiej dla ciebie, jeśli ja to nagranie jeszcze dzisiaj usłyszę – zwrócił się do Febo. Ten wiedząc, że nie ma już nic więcej do stracenia wstał od stołu i wyszedł z konferencyjnej, wrócił pięć minut później.

Krzysztof wraz z pozostałymi odsłuchał to nagranie.

- Helenko, ale to nie jest tak – odezwała się Paulina do swoje niedoszłej teściowej – Aleks to zrobił dla dobra firmy – próbowała ratować sytuację.

- Paulina, o czym ty mówisz, ewidentnie słychać jak twój brat knuje przeciwko Markowi i wciąga w to innego pracownika. Słychać dokładnie jak oferuje korzyści płynące ze znalezienia czegokolwiek na naszego syna – odezwała się Helena.

- To zapewne da się jakoś wytłumaczyć. Przecież skoro Marek miał jakieś problemy mógł przyjść do was albo porozmawiać ze mną – mówiła panna Febo próbując jakoś ratować sytuację.

- Widzisz Paulinko i na ten temat mamy pewne informacje. Wiem, że również i ty działałaś na jego niekorzyść. Mianowicie o wszystkim co mówił ci Marek zaraz mówiłaś Aleksowi. Jestem w posiadaniu informacji, że gdyby nie panna Cieplak to przez twojego brata firma już dawno by nie istniała – grzmiał Krzysztof.

- To są pomówienia i ja w to nie wierzę. Ta pokraka go omamiła do tego stopnia, że nawet ze mną zerwał – mówiła Paulina.

- To że rozstał się z tobą nas nie dziwi, po tym jak go traktowałaś. Nie popieramy jedynie faktu, że wdał się w ten romans. Ale z tego co wiemy na całe szczęście rozstał się z tą kobietą zaraz po zarządzie – mówiła starsza z kobiet.

- Przez was oboje straciliśmy syna, nie mamy z nim żadnego kontaktu od dwóch lat. Nie wiemy co robi, jak żyje. Również nie mam pojęcia co dalej z firmą, a ta jest na skraju upadku. Ale wiem z całą pewnością, że ciebie Aleks odsuwam ze stanowiska prezesa i ponownie będę nią zarządzał ja.

Na tym kończę dzisiejsze posiedzenie – zakończył Dobrzański i wraz z Heleną opuścił pomieszczenie zostawiając rodzeństwo Febo samych.

- I co teraz Aleks? – odezwała się Paulina.

- Jeszcze nie wiem – odparł w trzech słowach, ten, który uważał się za naj pod każdym względem. Po czym wstał od stołu i również wyszedł. Czuł wściekłość na siebie, że jakaś tam sekretarka była lepsza od niego. Nie sądził, że ona będzie taka cwana. 

Dobrzańscy wrócili do domu, przez całą drogę milczeli. Każde z nich rozmyślało, co teraz.

- Krzysiu i co my teraz zrobimy? Z Markiem nie mamy kontaktu, firma chyli się ku upadkowi – mówiła zmartwionym głosem jego żona, gdy byli już w domu.

- Jeszcze nie wiem Helenko. Ale obiecuję ci, że postaram się coś zrobić – odparł i udał się do swojego gabinetu.

Potrzebował spokoju i chwili, aby wszystko przemyśleć i zastanowić co teraz. Wyciągnął z kieszeni marynarki telefon i wybrał jeden z wielu numerów, ale po drugiej stronie nikt nie odbierał. Próbował kilka razy na początku były połączenia odrzucane a później po prostu nieodbierane. Kolejnym krokiem było sprawdzenie kont i umówienie się na konsultacje ze znajomym ekonomistom oraz prawnikiem na następny dzień. Musiał działać i to szybko, jeśli nie chciał, aby cały dorobek ich życia poszedł na marne.

Marek niemalże nie wychodził od Uli z domu. Do siebie wracał tylko spać, lecz to miało się wkrótce zmienić. Ale na ten moment był przy Uli i pomagał w opiece nad Dominiką. Ta nad wyraz szybko przywykła do obecności Marka. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż była nieufny dzieckiem.

Pomagał właśnie Uli w kuchni, gdy usłyszeli dźwięk telefonu. Marek spojrzał na wyświetlacz i odrzucił połączenie później następne i tak kilka razy. W końcu wyciszył dźwięk a telefon odłożył na półkę.

- Nie odbierzesz? – zapytała Ula, gdy ten kolejny raz odrzucił połączenie.

- Nie, to ojciec. Nie mam ochoty z nim ani z matką rozmawiać – odparł, ale widząc minę swojej ukochanej dodał – Ula przez dwa lata żadne się nie odezwało, nie zadzwoniło, a teraz sobie o mnie przypomnieli.

- Ale może coś się stało? – Ula nie dawała za wygraną.

- Kochanie nie mam zamiaru psuć sobie dnia. Teraz jestem z wami. Jak wrócę do domu to oddzwonię i dowiem się o co chodzi – odparł i szybko zmienił temat pytając - o, której chcesz jutro jechać do Rysiowa. Przyjechałbym wcześniej i pomógł wszystko spakować do bagażnika. 

CDN…