NOWY ROZDZIAŁ część X

W pomieszczeniu służącym funkcjonariuszom, jako pokój przesłuchań siedziało dwóch policjantów oraz pani Szewc. Dotychczas cały czas najpierw twierdziła, że jej tam nie było, a później, że to nie jej wina.

- Przecież mówię, że to nie moja wina. Ta mała weszła mi wprost pod koła.

- Szanowna pani według naszych informacji wiemy, że mija się pani z prawdą.

- Zapewne ktoś wam coś na mnie nagadał, aby mi zaszkodzić.

- Wracałam z pracy, gdy to dziecko nagle wtargnęło na jezdnię.

- A niby, kto według pani chciałby to zrobić?

- Może, ktoś z jej rodziny albo, któryś z mieszkańców. Wiecie jestem dość znaną osobą w miasteczku jak i cała moja rodzina.

- Tak proszę pani wiemy, kim pani jest oraz pani rodzina.

- Więc jak panowie widzicie, to może być po prostu zwykła ludzka zawiść.

- A czy nie jest przypadkiem tak, że chciała się pani zemścić za to, że siostra tej małej zeznawała stosunkowo niedawno w sądzie przeciwko panu Łukaszowi?

- To jest totalna bzdura. Po co miałabym to robić.

- No właśnie, po co? Może, dlatego, że zeznania pani Urszuli Cieplak pogrążyły tylko pani syna? A my jesteśmy w posiadaniu dowodu, gdzie grozi pani pani Cieplak.

W tym momencie kobieta nie wytrzymała i wybuchła gniewem.

- To przez tę dziewuchę mój syn teraz odsiaduje wyrok. A ja wiem, że on jest niewinny. Ona zrobiła to, aby zemścić się na nim, bo ją zostawił – krzyczała.

- Proszę się uspokoić i nie krzyczeć. Proszę powiedzieć jak to było z tym wypadkiem – mówił jeden z policjantów.

- Nic więcej nie powiem. Żądam adwokata – kobieta uspokoiła się na tyle, że najwyraźniej zdała sobie sprawę, iż bez adwokata może jej się nie udać wybrnąć z tej sytuacji.

- Ma pani do tego prawo. Więc w takim wypadku poczekamy na pani adwokata, ale nie liczyłbym na zbyt wiele – odpowiedział jej funkcjonariusz. Kobietę odprowadzono do Policyjnej Izby Zatrzymań i oczekiwano na przyjście jej adwokata.

- Jak mała – pytał Marek nazajutrz jak tylko spotkał się z Ulą.

- Dobrze. Za kilka dni mają ją wypisać. Umówiłam się z ojcem, że odbiorę małą ze szpitala i zawiozę do domu – odpowiedziała.

- Mogę ci pomóc i zawieść was do Rysiowa. W ten sposób nie będziesz musiała tracić na taksówkę, bo przecież nie pojedziesz z nią autobusem – zaproponował Marek.

- Masz pracę i to może być kłopotliwe – mówiła.

- Ula to żaden kłopot. Jutro nie mam zaplanowanych spotkań, więc nie widzę problemu. Powiedz tylko, o której będziesz jechała do szpitala i tam się spotkamy – mówił obejmując ją.

- Wypisy dają jakoś po dziesiątej, więc ja będę już u Betti chwilę przed – odparła. Kolejny już raz młody Dobrzański pokazał, że może na niego liczyć w każdej sytuacji. Ucieszyła się, że nie będzie musiała tłuc się taksówką.

Wreszcie policja mogła powrócić do przesłuchiwania pani Szewc w związku z potrąceniem małej Cieplak. Na komisariacie zjawił się adwokat wynajęty przez męża pani Szewc. Lecz wobec dowodów, jakimi dysponowała policja w postaci zeznań kilku świadków oraz filmu z monitoringu, który był tam adwokat nie miał za wiele do powiedzenia a sama oskarżona tym bardziej.

- Proszę w końcu zacząć mówić to może uda się, że dostanie pani łagodniejszy wymiar kary – rzekł jeden ze śledczych. Lecz ta z początku nadal uparcie milczała bądź też szła w zaparte i powtarzała jak mantrę.

- To był wypadek. Ta mała sama weszła mi pod koła.

W pewnym momencie adwokat kobiety wpadł na jakby mogło się zdawać genialny pomysł.

- Proszę państwa sądzę, iż moja klientka działa pod wpływem silnych emocji i nie panowała nad sobą – mówił a funkcjonariusze prawie przecierali oczy ze zdumienia i nie wierzyli w to, co słyszą – w takiej sytuacji wnoszę o konsultację z psychiatrą.

-, Ale tu nie ma powodu ani przesłanek ku temu – odparł jeden z policjantów.

- Proszę mnie posłuchać. Syn mojej klientki niedawno został osadzony w więzieniu, co mogło spowodować zachwianie równowagi psychicznej, a dodatkowo siostra tej małej dziewczynki w jakimś sensie przyczyniła się to tego.

- Panie mecenasie, pan chyba sam siebie nie słyszy. Syn pańskiej klientki został oskarżony i skazany prawomocnym wyrokiem za swoje czyny. A pan próbuje zgonić winę na tę małą dziewczynkę i jej rodzinę? – Mówił z wyraźnym zdziwieniem i zszokowany policjant.

- Ja tylko stwierdzam fakt i dlatego wnoszę o przeprowadzenie takiego padania pod względem poczytalności mojej klientki. Funkcjonariusze widząc nieustępliwość adwokata przystali na ten wniosek. Chociaż byli przekonani, że nie ma mowy o jakimkolwiek działaniu pod wpływem silnych emocji. Byli również już zmęczeni tym wszystkim, kolejny raz muszą wszystko przesunąć i czekać na kolejny możliwy termin przesłuchania kobiety.

Podjechał pod szpital, zaparkował jak najbliżej wejścia i wysłał wiadomość do Uli z informacją, iż jest już pod szpitalem. Dostał wiadomość zwrotną, że już wychodzi. Nie minęło kilka minut, gdy ujrzał swoją ukochaną pchającą wózek z siostrą. Podszedł przywitał się z obiema i wziąwszy małą na ręce zaniósł i usadził na tylnym siedzeniu w samochodzie. Ula w tym samym czasie poszła odstawić wózek na miejsce i już mogli jechać do Rysiowa.

- Ula, jeśli potrzebujesz kilka dodatkowych dni wolnego, aby zająć się najbliższymi a zwłaszcza siostrą to ja nie widzę problemu – zaproponował jej Marek podczas drogi.

- Dziękuje ci bardzo. To dobry pomysł, nawet zastanawiałam się jak to rozwiązać. Myślałam nawet, aby na kilka dni przenieś się do Rysiowa i stamtąd jeździć do pracy – mówiła.

- To bezsensu Ula abyś kursowała między Rysiowem a Warszawą. Zostań w domu tu będziesz bardziej potrzebna niż w firmie.

Będąc na miejscu Ula mimo obaw wobec zachowania ojca postanowiła zaprosić Marka do środka i zaproponowała kawę i ciasto.

- Wejdziesz?

- Z chęcią napiję się kawy. Trochę za późno wstałem i jedyne, co zdążyłem zrobić to wziąć prysznic – odparł z rozbrajającym uśmiechem.

- W takim razie oprócz kawy proponuję obiad. Może nie będzie taki wykwintny jak w restauracji, ale równie smaczny oraz szarlotkę na deser – rzekła.

Markowi dwa razy nie trzeba było mówić. Zgodził się bez słowa. Raz, że dzięki temu mógł więcej czasu spędzić z Ulą a dwa faktycznie był głodny. Zdawał sobie sprawę, że przez najbliższe kilka dni będzie widywał swoją ukochaną krócej niż w ostatnim czasie.

Weszli do domu. Marek trzymając Betti na rękach przywitał się z Cieplakiem ogólnym „Dzień dobry”. Starszy mężczyzna coś tam odburknął, co nie spodobało się Uli. Ale ze względu na Marka postanowiła to przemilczeć, ale obiecała nie zostawiać tego tak i porozmawia z ojcem wieczorem. Marek zauważył minę Uli.

- Ula, co się stało? – pytał jak zostali sami w pokoju.

- Nic takiego. Po prostu jestem trochę tym zmęczona – próbowała brzmieć wiarygodnie.

- Wiesz, nie umiesz kłamać – odparł przysiadając się do niej i przytulając do siebie. Widząc, że ona nie chce o tym mówić postanowił nie drążyć tematu, uznając, iż jeśli będzie chciała sama mu o tym powie.

Siedzieli w kuchni przy stole, gdy usłyszeli pukanie do drzwi. Chwilę później w drzwiach kuchni ujrzeli Szewca. Ten chciał rozmawiać z Ulą.

- My nie mamy, o czym rozmawiać panie Szewc – usłyszał w odpowiedzi.

- Proszę tylko o kilka minut rozmowy – prosił mężczyzna.

- Pan nie rozumie, że Ula nie chce z panem rozmawiać? Najpierw pana syn ją skrzywdził, później żona potrąciła siostrę Uli. O czym chce pan jeszcze rozmawiać? –odezwał się za Ule milczący dotychczas Marek – i proszę być pewny, że nasz adwokat już złożył pozew do sądu – dodał Dobrzański.

Szewc zrozumiał, że nic tu po nim i jedyne, co może zrobić to czekać na rozwój wydarzeń. Widać było po tym mężczyźnie jak źle wpłynęły na niego te wszystkie wydarzenia ostatniego czasu. W bardzo krótkim czasie zdawało się jakby przybyło mu kilka lat, a na głowie pojawiły się siwe włosy.

Marek przesiedział w domu Cieplaków do wieczora, co niezbyt podobało się ojcu Uli, ale cieszyło jej rodzeństwo. Jasiek był zachwycony samochodem i w tym temacie rozmawiali przez jakiś czas. Małej Betti buzia się nie zamykała i wciąż opowiadała o swoich koleżankach i kolegach z przedszkola.

Wieczorem będąc przy aucie pożegnał się z ukochaną i wrócił do Warszawy, lecz za nim odjechał obiecał, że na następny dzień przyjedzie i będzie miał dla niej niespodziankę. Ula nie dociekała, chociaż była ciekawa, co też jej chłopak wymyślił.

CDN…