CUDZY NARZECZONY część X

- Ula możesz wejść do mnie - poprosił swoją asystentkę do siebie. I kiedy tylko ta zajęła miejsce na fotelu stojącym tuż przy drzwiach, Dobrzański przeszedł do sprawy - Ula tak jak obiecałem coś znaleźć dla twojego znajomego - Cieplak z uśmiechem na ustach  dopytywała. 

- Masz pracę dla Maćka? Co to za stanowisko? 

- Spokojnie. Wszystko po kolei - odparł a następnie zaczął tłumaczyć - to nie będzie typowa praca w biurze. Jak zapewne wiesz w naszych magazynach zalega mnóstwo niesprzedanych sukien, płaszczy, ale i nie tylko. Pomyślałem o czymś takim jak sprzedaż przez internet. Muszę jeszcze skonsultować to z resztą zarządu. Jednak zanim to nastąpi, chciałbym aby...- próbował przypomnieć sobie imię mężczyzny - aby Maciek stworzył coś na wzór biznesplanu. Wiesz czegoś takiego jak by to miało wyglądać. 

- To świetna propozycja Marek. Ja jeszcze dzisiaj z nim porozmawiam.  Tylko nie wiem ile czasu by mu to zajęło, no wiesz stworzenie takiego planu. 

- Dzisiaj mamy wtorek to myślisz, że do końca tygodnia dałby radę? - zaproponował Dobrzański. 

- Chyba tak? - odpowiedziała pytaniem na propozycję swojego szefa. 

- Maciek mam dla ciebie niespodziankę - mówiła kiedy wracając z pracy spotkała swojego przyjaciela, który malował płot. 

- Co to za niespodzianka? - dociekał Szymczyk. 

- Jak możesz to wpadnij do mnie tak za około godzinę. 

- Jasne, że mogę i na pewno będę. 

- No co takiego masz dla mnie? - niecierpliwił się Maciek jak tylko przekroczył próg domu sąsiadów. 

- Znalazłam ci pracę. 

- Jaką? Gdzie? Od kiedy? - wyrzucał z siebie pytania jak z karabinu maszynowego. 

- Rozmawiałam na twój temat z Markiem, wiesz tym moim szefem. I on miałby dla ciebie propozycję współpracy. Chodzi o sprzedaż przez internet tego wszystkiego co jest w magazynach. Mianowicie są to niesprzedane końcówki z poprzednich kolekcji. Musiałbyś tylko zrobić jakiś zarys tego jak można by to zrobić. A kiedy miałbyś już stworzony taki plan, wówczas Marek zwoła zebranie zarządu, bo wiesz musi to być poparte przez pozostałych, ale to tylko formalność. 

- Ula ty mówisz poważnie? Miałbym pracować dla F&D? 

- Jak najbardziej tak. 

- A na kiedy ten cały plan miałbym zrobić? 

- Marek proponuje do końca tygodnia - odpowiedziała Cieplak. 

Tydzień zleciał w mgnieniu oka a Maciek zdążył wywiązać się z utworzenia planu. Jechał tego dnia wraz z Ulą do firmy. Cieplak próbowała czymś zająć innym jego myśli, ale ten wydać było, że jest niesamowicie zdenerwowany. Pociły mu się strasznie dłonie, a w gardle czuł jak wyrasta mu kłęb waty. Przed wyjazdem kilkukrotnie sprawdzał czy ma wszystko. Wykonał nawet prezentację multimedialną. 

- To tak na wszelki wypadek - tłumaczył się przyjaciółce. Ta nie skomentowała tego, rozumiała go doskonale. 

Na Lwowskiej byli jakieś pół godziny przed czasem. 

- Chodźmy Maciuś jeszcze do bufetu na kawę - zaproponowała - Marek będzie nie wcześniej jak kilka minut po dziewiątej. 

Kiedy wrócili na piąte piętro młody Dobrzański już siedział w swoim gabinecie. 

- Poczekaj - zwróciła się do przyjaciela i zapukawszy do drzwi weszła do środka mówiąc - Marek jest ze mną Maciek Szymczyk i ma ten plan odnośnie sprzedaży starych kolekcji. 

- A tak, tak pamiętam. Poproś go. I jeśli mógłbym prosić cię Ula o zrobienie mi kawy byłbym wdzięczny - mówił, ale coś jej nie spodobało się w zachowaniu Marka. Postanowiła później o to go zapytać. Zaprosiła Maćka do środka i wyszła z gabinetu. Wróciła jeszcze tylko przynosząc Dobrzańskiemu kawę. Usiadła za swoim biurkiem i zajęła swoimi obowiązkami. Natomiast tuż za ścianą trwała no może nie ożywiona dyskusja, ale z całą pewnością bardzo ważna dla obu stron. 

- Wiesz pomyślałem sobie, że mógłbym założyć własną odrębną działalność. A z F&D podpisać coś na wzór kontraktu - mówił Maciek. 

- To nie jest taki zły pomysł. Ale jak widzisz wówczas podział zysków? 

- Tak sobie myślę, że pół na pół. Jednak z drugiej strony muszę najpierw zdobyć środki na pokrycie odkupienia od was zawartości magazynów. 

- Sądzę, że nie będzie to konieczne. Skoro proponujesz podzielić zyski po połowie. 

- No, ale jak to? - nie bardzo rozumiał Szymczyk. 

- To proste. Spiszemy z tobą stosowną umowę, coś w rodzaju franczyzy. I w tych naszych pięćdziesięciu procentach zawarlibyśmy powiedzmy te pięć procent wynikające z umowy franczyzy. Ja już wstępnie rozmawiałem na ten temat z moim ojcem, on jest za. Na jutro rano zwołałem zebranie zarządu przedstawię im wszystkie twoje wyliczenia i najdalej za dwa dni odezwę się do ciebie. 

- Dziękuję - odparł Maciej. 

- Nie dziękuj, bo nie ma za co. 

- Oj jest, już sam fakt tego, że zaproponowałeś mi współpracę. 

Pożegnali się uściskiem dłoni i Szymczyk opuścił firmę. 

- Będę leciał Ula - zwrócił się jeszcze do swojej przyjaciółki. Cieplak pożegnała się z nim odprowadzając go do windy.  

Wszystko szło zgodnie z tym jak myślał młody Dobrzański. Posiedzenie zarządu trwało dość krótko. 

Miał jedynie obawy co do Pauliny, a jej zgoda była również potrzebna w tej sprawie. Jej nie było już w Polsce, ale zadział Aleks. 

Skontaktował się z siostrą i tłumacząc w czym rzecz. 

- Ale ja nie mam zamiaru kolejny raz przylatywać do Polski - mówiła. 

- W porządku siostra. W tej sytuacji możemy rozwiązać tę sprawę w nieco inny sposób. 

- Nie dostaniesz moich udziałów - wysyczała do słuchawki. 

- Nawet nie pomyślałem o tym. 

- Tak to co proponujesz? 

- Napisz mi pełnomocnictwo abym mógł reprezentować cię podczas takich zebrań. Tylko musisz mieć je potwierdzone notarialnie. I prześlij mi je faksem. 

- W porządku. Takie rozwiązanie mi pasuje. 

Wymienili ze sobą jeszcze kilka mało istotnych zdań i rozłączyli się. Z takiego obrotu sprawy również młody Dobrzański był zadowolony. 

Nikt nie miał nic przeciwko aby w ten sposób opróżnić magazyny. A i sam podział zysków wydawał się sprawiedliwy. Jedynie Aleks miał tylko propozycję aby zamiast umowy franczyzy i podziału zysków dać Maćkowi zwykłą umowę o pracę. Stwarzając specjalny dział, który zajmował by się sprzedażą przez internet, a samego Szymczyka zrobić dyrektorem tego działu. 

- Wiecie co myślę, że to będzie bardziej korzystne dla nas wszystkich - mówił. 

Zaczęto rozważać wszystkie za i przeciw, aż w końcu uznano pomysł Febo ze dobry. 

- W takim razie synu możesz dzwonić do tego pana Macieja i umówić się na kolejne spotkanie, które myślę zakończone będzie podpisaniem umowy. 

Tak faktycznie się stało. W środowe przedpołudnie Szymczyk wychodził z firmy jak na skrzydłach. Pracę miał rozpocząć najdalej od kolejnego miesiąca. Do tego czasu należało przygotować przynajmniej dwa pomieszczenia na działanie nowego działu o nazwie Sprzedaż Internetowa. A do Maćka miało należeć zatrudnienie kilku ludzi. 

W firmie ponownie zapanował względny spokój. Każdy wiedział co ma robić. Pshemko leniwie coś szkicował, nie było pośpiechu, bo do najbliższego pokazu mieli jeszcze czas. Szwalnie pracowały bez żadnych postojów. 

A Marek coraz częściej przyłapywał się na rozmyślaniu o Uli, ale nie w kategorii asystentki. 

- Dobrzański o czym ty myślisz. Ona na pewno nie jest tobą zainteresowana - toczył ze sobą swoisty monolog. A sama Ula, cóż niby wzdychała na widok młodego prezesa, ale to przecież czyniła niemalże połowa damskiej populacji stolicy. A na dodatek wciąż gdzieś tam z tyłu głowy czaił się ten wszech obecny strach przed ponownym zranieniem. 

Przecież nie tak dawno rozstała się z Piotrem. Wolała poświęcić się pracy niż kolejny raz cierpieć. Lubiła Marka to prawda, ale nie zamierzała nic zmieniać w tej ich relacji. 

Czasem wyszli na wspólny lunch albo do jakiejś restauracji. Lecz były to tylko i wyłącznie służbowe wyjścia. 

CDN...