ZAKAZANY OWOC część VII

Ula po rozmowie z Sebastianem wróciła do siebie i próbowała zająć się pracą. A mimo to czuła jakiś nie pokój. Miła wrażenie jakby coś się stało. Coś złego. Jeszcze kilka razy próbowała się skontaktować z Markiem. Olszański również się niepokoił o swojego przyjaciela. 
- Witaj Aleks, przyszedłem do ciebie bo nie wiem co się dzieje z Markiem. Nie ma go w pracy ani nie odbiera telefonów - mówił Sebastian do dyrektora finansowego po tym jak po raz kolejny nie dodzwonił się do juniora Dobrzańskiego. Wówczas postanowił porozmawiać z Febo. 
- Skąd ja mam wiedzieć gdzie podziewa się ten dupek. Zapewne zalał się w trupa i teraz odsypia - odparł Febo. 
Tę rozmowę przerwał dzwonek telefonu Aleksa. Pożegnał się z Sebastianem i gdy tylko zamknęły się drzwi Febo natychmiast odebrał
- Słucham. Mam nadzieję na pozytywne wieści - odezwał się bez zbędnego przywitania
- Panie Febo myślę, że to co mam do przekazania jest pozytywne. Lecz wolałbym się spotkać i wówczas wszystko wyjaśnię - usłyszał dyrektor
Febo zgodził się na spotkanie umawiając się ze swym rozmówcą za kwadrans w parku koło firmy. Z informacji jakie otrzymał był zadowolony. Sądził, że wreszcie coś się zadzieje. Po spotkaniu wrócił do firmy i udał się do gabinetu siostry. W międzyczasie w firmie odebrano niepokojący telefon, z którego wynikało iż w niedzielne popołudnie na jednej z ulic Warszawy miał miejsce groźny wypadek,  w którym jedną z ofiar jest Marek Dobrzański. A jego stan jest poważny. Taką informację otrzymał Sebastian. 
- Ulka Marek miał wypadek i jest w szpitalu na Banacha - mówił poddenerwowany kadrowy
- Ale jak to wypadek? Kiedy? Co z nim? - zaczęła zadawać pytania Sebastianowi
- Nie wiem. Jadę do szpitala dowiedzieć się czegoś więcej - odpowiedział
- Jadę z tobą - mówiła ubierając jednocześnie żakiet i wyłączając komputer
- To bez sensu abyś tam jechała wraz ze mną. Myślę, że lepiej przydasz się tu - próbował przekonać Ulę 
- Już postanowiłam i zdania nie zmienię - odparła
Widząc, że nie przekona jej w żaden sposób zrezygnował. We dwójkę dojechali do szpitala i niemal biegiem dotarli na oddział intensywnej opieki. Widok jaki ujrzeli przeraził ich. Marek leżał podpięty pod kilka urządzeń monitorujących jego czynności życiowe. Ten widok spowodował, że Ulka głośno zaczęła szlochać.
- Chodź poszukamy jakiegoś lekarza i dowiemy się co z nim - odezwał się Sebastian, który również był w szoku 
Lekarza zajmującego się Markiem odnaleźli w pokoju lekarskim. Ten z początku nie chciał. a raczej nie powinien udzielać jakichkolwiek informacji o chorym osobą nie spokrewnionym dopiero wyjaśnienie Sebastiana 
- Panie doktorze jestem przyjacielem Marka, a Ula jest jego dziewczyną - ta spojrzała zdziwiona na Olszańskiego, lecz nie odezwała się nic - jego rodzice są w Szwajcarii, bo ojciec jest chory na serce i tam próbuje podreperować swoje zdrowie. Dzięki temu, że będę wiedział co z nim będę mógł do nich zadzwonić i im przekazać co z Markiem.
Lekarz po krótkim namyśle zdecydował się udzielić im informacji.
- Pan Dobrzański miał złamaną rękę, krwotok wewnętrzny oraz wstrząśnienie mózgu. W obecnej sytuacji postanowiliśmy wprowadzić pacjenta w stan śpiączki farmakologicznej.
Podziękowali mu i mieli już wychodzić gdy odezwała się jeszcze Ula
- Panie doktorze czy ja mogę przy nim zostać? 
Ten nie widząc przeszkód zgodził się. Podziękowali mu jeszcze raz i opuścili gabinet. Pod salą spotkali dwóch policjantów, którzy próbowali dowiedzieć się czegoś od pielęgniarki. Ta zaś odesłała ich do lekarza prowadzącego. Sebastian wraz z Ulą podeszli do nich
- Dzień dobry panom nazywam się Sebastian Olszański przyjaciel Marka, a to Urszula Cieplak jego dziewczyna - wyjaśnił Sebastian
- Dzień dobry państwu starszy sierżant Piotr Nowak oraz sierżant Grzegorz Kupich. Jeśli można chcieliśmy z państwem porozmawiać o panu Marku - mówił policjant
- Czy wiadomo co się stało? - przerwała mu Ula
- Ze wstępnych badań wynika, że ktoś przeciął w samochodzie pana Dobrzańskiego przewody hamulcowe.
- Jak to przeciął hamulce - odezwała się przerażona Ula
- Czy mają państwo jakieś podejrzenia, kto mógłby coś takiego zrobić? - dopytywali funkcjonariusze
- Nikt mi nie przychodzi do głowy. Chociaż w ostatnim czasie miało miejsce kilka dziwnych rzeczy - mówił Sebastian. A jego ton głosu wydawał się jakby zastanawiał się nad czymś bardzo intensywnie
- Co ma pan na myśli - zapytał Kupich
- Od jakiegoś czasu Marek odbierał głuche telefony, ktoś przebił mu opony w samochodzie, a ostatnio było włamanie do jego domu - odpowiedział zgodnie z prawdą
- A może pan określić od kiedy to wszystko zaczęło się dziać? 
- Od jakiegoś miesiąca. Marek do czasu tego włamania wszystko bagatelizował. Sądził iż to nic takiego. Ale po tym włamaniu, zgłosił wszystko na policji - odpowiedział Sebastian
- A pani niczego nie zauważyła? - pytał policjant
- Mnie od miesiąca nie było. Przebywałam u moich dziadków w Pilcu na Mazurach - odparła Ula
Skończywszy rozmowę policjanci pożegnali się z Ulą i Sebastianem informując ich iż będą z nimi w kontakcie i gdyby coś sobie przypomnieli aby ich poinformować. 
- To co, wracasz ze mną do firmy? - odezwał się Olszański do Uli
- Nie, zostanę z nim. Zadzwonię tylko do rodziców aby ich poinformować - odpowiedziała - powinniśmy zadzwonić do  jego rodziców - dodała 
- Też tak sądzę, ale boję się o jego ojca - odparł Sebastian

- Paula udało się - mówił podekscytowany Febo po wejściu do biura swojej siostry

- Udało się? Co się udało? - pytała zaskoczona Paulina

- Pozbyliśmy się Mareczka. Już nic nie stoi na przeszkodzie abyśmy mogli zamieszkać w domu po nim - tłumaczył

- Jak to pozbyliśmy się? Coś ty mu zrobił? - dopytywała 

- Ja nic. Nasz Mareczek miał wypadek i nie wiadomo czy z tego wyjdzie. Pakuj się siostra jeszcze dziś przenosimy się do ciebie - mówił zadowolony Febo

Paulina była w szoku

- Jak to miał wypadek? - dopytywała

- Po prostu miał wypadek - odparł jej brat

- I co z nim? - nie odpuszczała Paulina

- Nie wiem. Podobno jest w szpitalu, a jego stan jest ciężki. Tyle wiem od Olszańskiego - odparł Aleks

- Paula pomyśl, dzięki temu możemy zamieszkać w jego domu. W końcu nie będziemy musieli się martwić - dodał 

Po dłuższej chwili Paulina przyznała mu rację. Jej również zależało na tym domu. Nie biorąc pod uwagę, że Marek może wrócić do zdrowia i domu. Dla tej dwójki najwyraźniej nie liczyło się nic i nikt.

Sebastian zadzwonił do rodziców Marka z informacją o jego stanie. Poinformował ich iż ich jedyny syn miał wypadek. Wiedząc jaki jest stan zdrowia Krzysztofa Dobrzańskiego postanowił oszczędzić im szczegółów. Nie powiedział im również o tym co działo się przez ostatni miesiąc. 

- Proszę się nie martwić my z Ulą jesteśmy przy nim cały czas - tłumaczył

- Sebastian my najpóźniej jutro powinniśmy być w kraju - mówiła zmartwiona Helena

- Ale naprawdę nie ma takiej potrzeby. Państwo mają wykupiony pobyt na trzy miesiące zostały jeszcze dwa. My tu jesteśmy i będziemy was informować na bieżąco o wszystkim - wyjaśniał im Olszański

- Sebastian, czy możesz nam jeszcze wyjaśnić o co chodzi z panną Cieplak - usłyszał w telefonie głos seniora Dobrzańskiego

- To dosyć długa i skomplikowana historia. Ale mogę powiedzieć tylko tyle, że ta dwójka jest w sobie zakochana - odparł kadrowy

- I tyle nam wystarczy. Więc my zostajemy w Szwajcarii, ale bardzo cię proszę informujcie nas o wszystkim. A co z firmą? - mówił Krzysztof

- Panie Krzysztofie wszystko pod kontrolą w firmie jest Aleks i on się wszystkim zajmie - usłyszał w odpowiedzi. 

Ula poinformowała również swoją rodzinę, że przez jakiś czas jej nie będzie. Tłumacząc, iż Marek jest w szpitalu w ciężkim stanie i ona nie chce go tak samego zostawić.

- Nie rozumiem dlaczego ona musi przy nim być. To on nie ma rodziny? Rodziców, żony czy chociażby narzeczonej? - pytał nie co poirytowany Józef

- To nie tak - odparła mu Magda

- A jak? - dopytywał Cieplak

- Wiesz to dość skomplikowana i długa historia - odpowiedziała mu żona

- Ja mam czas. Więc - odparł

Magda widząc, że jej mąż nie odpuści i będzie ten temat drążył postanowiła mu wyjaśnić, a raczej opowiedzieć o tym co kiedyś powiedziała jej Ula. I tak popłynęła opowieść o zakochanej Uli, jej desperackiej próbie podjęcia pracy w FD. 

- To ona dlatego wyjechała na miesiąc do twoich rodziców - ni to stwierdził ni to spytał Józef

- Dokładnie tak - odparła Magda

- Ale zaraz, wspominałaś coś o jakiejś narzeczonej - rzekł mężczyzna

- To prawda, ale z tego co mówiła mi Ula oni ze sobą zerwali - odparła Ula

Ta opowieść trochę zaskoczyła pana Cieplaka, ale po tym jak żona mu wszystko wyjaśniła był już spokojny. I już nie oponował w tej kwestii. Lecz gdzieś w sercu czuł jakiś żal do córki. Było to podyktowane tym iż myślał, że Ula nie ma przed nim żadnych tajemnic. I tym co go tak zabolało podzielił się z żoną.

- To nie tak Józek. Czasem w życiu każdej dziewczyny czy też kobiety są takie rzeczy, o których łatwiej rozmawia się z matką niż z ojcem - wyjaśniła kobieta

Cieplak pokiwał głową na znak zrozumienia. Po czym wyszedł z domu i udał do garażu. 

CDN...