PRZEZNACZENI część10

Weszła do środka gdzie spotkała ‎pracownika ochrony.

- Dzień dobry - przywitała się - ja do Marka Dobrzańskiego - dopowiedziała po przywitaniu

- Dzień dobry. A była pani umówiona - usłyszała od mężczyzny

- Nie. Ale to coś ważnego i muszę się z nim spotkać - odparła

Ochroniarz poinformował ją na, którym piętrze znajduje się gabinet Marka i wskazał na windę.

Po wyjściu z windy doszła do lady recepcyjnej aby dowiedzieć się gdzie znajduje się jego gabinet.

- Dzień dobry. Nazywam się Urszula Cieplak ja do prezesa - mówiła do siedzącej tam brunetki

- Tym korytarzem do końca i w prawo. Tam jest sekretariat i biuro prezesa - odpowiedziała kobieta

Ula podziękowała i udała w wyznaczonym kierunku. W czasie gdy ona rozmawiała z kobietą z recepcji ktoś się im przysłuchiwał.

Gdy już była przy sekretariacie spojrzała w prawo i to co dostrzegła spowodowało iż jej serce zapłakało.

Tą samą sytuację ujrzała również inna osoba.

Piętnaście minut wcześniej

Usłyszał pukanie do swego gabinetu i po chwili ujrzał w nich we własnej osobie Mirabellę
- Czy ona mi nigdy nie da spokoju - pomyślał
- Witaj Marco - przywitała się
- Czego chcesz - rzekł nie siląc się na przywitanie
- Też się cieszę, że cię widzę - mówiła i kocim ruchem zbliżała się do mężczyzny
Marek nie krył, że jest niezadowolony z jej wizyty. Ale ona nie wiedzieć czemu nic sobie z tego nie robiła. W swej naiwności sądziła, że może go nachodzić  nawet w biurze.
- Jeśli myślisz, że dam ci jakieś pieniądze to jesteś w błędzie - mówił
- Ależ, kochanie... - podeszła do niego i uwiesiła się na jego szyi chcąc go pocałować.
Całą tą sytuację widziała Ula. Odwróciła się na pięcie i jak najszybciej chciała opuścić firmę.
W tym samym czasie w gabinecie Marka
- Co ty wyprawiasz do cholery - krzyczał młody Dobrzański odsuwając kobietę od siebie - widzę, że niczego nie zrozumiałaś  - dodał
- Ale ....- chciała coś jeszcze powiedzieć ale ten jej przerwał
- Opuść mój gabinet oraz firmę albo wezwę ochronę. A i jeszcze jedno od dziś nie masz prawa wstępu do niej już ja tego dopilnuję - mówił a raczej wciąż krzyczał
Ta wiedząc, że dziś już nic nie wskóra postanowiła odpuścić. Ale czy na stałe tego Marek nie mógł być pewny. Sądził, że jeśli zgłosi do ochrony aby jej nie wpuszczano.  To ona może w końcu przestanie go nękać
Tuż przy windzie Ulę zatrzymała pewna kobieta. Ula podejrzewała kim ona jest.

- Pani Urszula? - zapytała kobieta

- Tak , to ja. A pani? - odpowiedziała i sama zapytała kim jest jej rozmówczyni

- Paulina Febo - przedstawiła się

- A tak, mogłam się domyślić - odparła Ula. Chciała już odejść.

Nie miała ochoty rozmawiać z drugą żoną Marka. A jeszcze bardziej nie chciała aby przez przypadek spotkać jego samego.

W tym momencie nie wiedziała jakby się zachowała. Zwłaszcza po tym czego była światkiem

- Pani Urszulo czy może mi pani poświęcić kwadrans? - Febo chciała porozmawiać i może również jakoś pomóc.

Paulina znała Mirabellę i doskonale znała te jej zachowanie wobec Marka. A to co zobaczyła Ula było jednym z jej sposobów aby  spróbować coś ugrać dla siebie. Natomiast zachowanie Cieplak było nad wyraz czytelne. Przecież gdyby jej nie zależało na Marku to by tu nie przyjechała a później ta jej próba szybkiego opuszczenia firmy mówiły za siebie.

- Ale po co. Pani również będzie mi mówić jaki jest Marek - zapytała a raczej stwierdziła Ula

- Poniekąd tak - odparła Paula - dlatego proszę mi nie odmawiać. Nie jestem przeciwko pani - dodała

Ula widząc iż ta raczej nie odpuści postanowiła się zgodzić. Lecz nie chciała rozmawiać w firmie. Udały się więc do jednej z restauracji w pobliżu firmy. Zajęły jeden z wolnych stolików w ogródku przyległym do restauracji.

Przez chwilę obie panie milczały. Tak jakby każda z nich zastanawiała się nad tym co powiedzieć.

- To o czym chciała pani ze mną rozmawiać - pierwsza odezwała się Ula

- Zanim zacznę. Może będzie nam się lepiej rozmawiać gdy zaczniemy mówić sobie po imieniu - rzekła Febo

- Zgoda - odparła Ula

- Posłuchaj Ula ja wiem, że to co dziś zobaczyłaś może i wyglądało jakby tych dwoje nadal coś łączyło - w tym momencie Ula weszła jej w słowo

- A nie? Przecież wiem co widziałam - mówiła Ulka

- No tak. Ula widzę, że muszę ci coś wyjaśnić. Zapewne wiesz, że Marek był dwukrotnie żonaty - Ula skinęła głową, potwierdzając słowa Pauliny - więc wiesz kim one są. I o ile ja się z tym pogodziłam, że z Markiem mi nie wyszło, to już Mirabella nie. Ostatnio byłam nawet światkiem rozmowy ich obojga. Było to po tym jak ta idiotka była u ciebie w szpitalu. Później rozmawiałam długo z Markiem i wiem co on czuje do ciebie - mówiła Paulina

- Ale chyba już nie. Od kilku dni nie mogę się z nim skontaktować. Przestał przychodzić do szpitala, nie odbiera moich telefonów i nie odpowiada na moje smsy - mówiła smutno Cieplak.

- Nie to nie tak. On jak był ostatnim razem w szpitalu zobaczył coś - mówiła Paulina

- Ale przecież jak był u mnie to wyszedł wieczorem i później nie wracał. A dnia następnego go nie było - odparła Ula

- Był Ula dnia następnego. A gdy wszedł do sali zastał u ciebie jakiegoś mężczyznę i was w dwuznacznej sytuacji. To spowodowało, że wyszedł stamtąd. Od tamtego dnia nie umie sobie poradzić. Tamtego dnia upił się do tego stopnia, że zamiast zadzwonić po taksówkę zadzwonił do mnie. Wtedy to powiedział mi co się stało. Bo o tym co was łączy wiedziałam wcześniej. 

Ula on niemalże płakał i wkoło powtarzał, że czuje się jeszcze gorzej niż jak dowiedział się o zdradzie Mirabelli. 

Ula ja wiem on nie jest idealny ale ja znam go od bardzo dawna. Nie wiem czy wiesz ale  wychowaliśmy się razem. On jest naprawdę świetnym facetem - tłumaczyła Paulina

- Skoro tak jest to czemu wam nie wyszło - mówiła z żalem Ula

- Bo nasze małżeństwo nie miało prawa przetrwać. To był związek czysto biznesowy. A ja wiem, że Marek jak już pokocha to prawdziwie i szczerze. On wbrew pozorom jest wrażliwym ale przede wszystkim czułym i kochającym mężczyzną. Drugiego takiego jak on nie ma. 

Ja nie wiem co ty do niego czujesz. Ale jeśli zakpiłaś z jego uczuć to wiedz, że on się z tego tak łatwo nie podźwignie. Gdy ze mną rozmawiał widziałam w jego oczach to czego nie widziałam nawet gdy rozstawał się z Mirabellą - mówiła Febo

- Ale to nie tak. To co widział Marek nie do końca jest tak. Ten facet to mój były chłopak. A wszystko było ukartowane przez kogoś innego. Mnie również na nim zależy. Tamten owszem próbował mnie pocałować lecz ja go najpierw spoliczkowałam a chwilę później on wyszedł z mojej sali.  

Ja dzisiaj przyjechałam aby mu to wszystko wytłumaczyć i wówczas zobaczyłam go z Mrabellą. Mam dowód na to, że wszystko było ukartowane - mówiła ze łzami w oczach Ula.

Po czym puściła nagranie Paulinie. Ponownie jak na początku zapanowała przy ich stoliku cisza. Każda z nich myślała o tym co od siebie usłyszały. 

- Ula wróć ze mną do firmy - poprosiła Paulina. 

- Ale po co - pytała Ula

- Ja wiem co poczułaś jak to zobaczyłaś. Ale to tylko zagrywka z jej strony. Uważam, że powinniście porozmawiać i wszystko sobie wyjaśnić. Inaczej wciąż będziecie budować mur między sobą. A przez to cierpieć - tłumaczyła Febo. 

- Nie wiem czy on będzie chciał rozmawiać - odparła ze smutkiem Ula

- Pozwól, że ja to załatwię - powiedziała Paula. A w jej głosie można było wyczuć coś w rodzaju radości. 

- Paulina po co to robisz. Przecież tak jak Mirabella też byłaś jego żoną. Powinnaś mnie nie lubić a nawet nie cierpieć - zapytała Cieplak 

 - Już ci mówiłam. I ja się z tym dawno pogodziłam. Wiem, że nie jesteśmy sobie przeznaczeni. Ale może to ty jesteś tą pisaną dla niego. Kto wie - mówiła Paulina

W końcu udało się Paulinie przekonać Ulę do powrotu. Po powrocie do firmy obie panie udały się do biura Pauliny.

- Marek, czy możesz przyjść do mojego gabinetu. To ważne - mówiła przez telefon Paula

- ...

- Ok, to czekam - rzekła

- Dobrze on będzie tu za dziesięć minut. Ja idę do brata. Powodzenia - rzekła Paulina i wyszła z gabinetu. Nie chciała im przeszkadzać. Uważała iż tych dwoje potrzebuje chwili spokoju aby móc sobie wszystko wyjaśnić.

W gabinecie Ula została sama. Jeśli by powiedziała, że się nie denerwuje to by skłamała. Była jednym wielkim kłębkiem nerwów. Nie miała pojęcia jak Marek zareaguje gdy ją zobaczy. Czy będzie chciał jej wysłuchać. Czy jej uwierzy.  Minęło niespełna dziesięć minut gdy drzwi się otwarły a w nich stanął nie kto inny jak Marek. Gdy ją ujrzał chciał się wycofać.

CDN...