PRZEZNACZENI część5

Po złożeniu zamówienia Marek zaczął

- To o czym chciałaś rozmawiać 

- Chodzi mi o Ulę i ciebie. Trochę cię znam i wiem, że lubisz się bawić kobietami, a Ula taka nie jest.  Jeśli to ma być z twojej strony chwilowe to proszę odpuść. Ona już wiele w swoim życiu przeszła. I nie potrzeba jej kolejnego rozczarowania i później cierpienia - mówiła Dorota

- Twierdzisz, że mnie znasz. To ciekawe co mówisz - zadał pytanie 

- Nie raz widziałam cię jak bywałeś w tym klubie i jak się tam zachowywałeś - odparła

- Nie znasz mnie a oceniasz bo widziałaś kilka razy w klubie. Nie masz pojęcia jaki jestem a wydajesz opinie - mówił wyraźnie zdenerwowany tą rozmową.

- Wiem, że byłeś dwa razy żonaty, że zdradzałeś. Widywałam jak do klubu przychodziłeś z jedną panną a z drugą wychodziłeś - mówiła

- Tak owszem byłem dwa razy żonaty. Ale to co już dlatego jestem nie godzien bycia z kimkolwiek. Nie mam prawa do szczęścia. Nie znasz prawdy o tym a oceniasz. Ta cała rozmowa nie ma sensu - mówił coraz bardziej zirytowany tym wszystkim. Ta cała rozmowa zaczęła go bardzo irytować.

- Co ona sobie myśli. W ogóle mnie nie zna. Po co ja mam jej się tłumaczyć. Co ją to może obchodzić - myślał

- Marek zrozum ja się o nią martwię. Ona już raz cierpiała przez faceta. Okazał się podłym draniem, który twierdził, że ją kocha. Ale ta jego miłość kończyła się z chwilą gdy wydębił od niej kasę i zamykały się za nim drzwi. Nie raz dowiadywała się o tym, że ją zdradza z innymi. On się bawił za jej ciężko zarobione pieniądze a ona siedziała w domu. W klasie maturalnej straciła matkę - wyjaśniała spokojnie aby jeszcze bardziej go nie denerwować

- Ja nie zamierzam jej skrzywdzić. Spodobała mi się już tamtego wieczoru. Dziś chciałem prosić ją o możliwość kontynuowania naszej znajomości - odparł nieco spokojniej - zależy mi na tym i będę starał się zrobić wszystko aby tak było - dodał

Po skończonym posiłku każde z nich udało się w swoją stronę. Słowa Marka dały kobiecie dużo do myślenia. Widziała jak zachowuje się on wobec Uli i jej ojca. Może ona faktycznie oceniła go zbyt pochopnie. Uznała iż nie będzie więcej się wtrącać, ale i będzie trzymać rękę na pulsie.

Marek udał się do szpitala aby odwieźć ojca Ulki do domu i wrócić ponownie do szpitala. 

Nie chciał jej zostawiać samej na dużej niż to było konieczne. 

W czasie tej drogi obiecał Cieplakowi iż będzie go informował o wszystkim i da znać gdy będą mieli ją wybudzać.  

Następnego dnia pojechał do siebie aby się przebrać. Tego dnia miał jechać jeszcze do rodziców. Umówił się z nimi, że będzie u nich na obiedzie. Przed godziną trzynastą zaparkował przed willą swoich rodziców.

- Marek, synku nic ci się nie stało - zaczęła od progu Helena

- Nie nic mi nie jest - odparł

- Tak się z mamą przestraszyliśmy jak Sebastian nam powiedział o tym wydarzeniu z restauracji, gdy przyszliśmy do ciebie - rzekł senior

- No tak mogłem się tego spodziewać. On ma zbyt długi jęzor - odparł, był zły na przyjaciela.

- Podobno byłeś tam z jakąś kobietą - mówiła matka

- Tak poszliśmy na lunch i wówczas do środka weszło dwóch bandziorów. I o ile mnie nic się nie stało to Ula jest w ciężkim stanie w szpitalu - mówił a jego głos się załamywał

- Co to za Ula, znamy ją - dopytywała matka

- Nie, nie znacie, lecz mam nadzieję iż będzie ku temu okazja. Bo zakochałem się w tej dziewczynie i bardzo bym chciał aby ona poczuła to samo do mnie. Wczoraj w tej restauracji chciałem o tym z nią porozmawiać ale nie było nam dane. Teraz jest w szpitalu po tym jak ją postrzelił jeden z tych bandziorów. Mam nadzieję, że z tego wyjdzie - mówił

- Nie martw się synu, na pewno będzie dobrze - pocieszali go oboje Dobrzańscy.

- A wiesz byliśmy wczoraj w firmie bo mamy dla ciebie niespodziankę - rzekł Krzysztof 

Marek spojrzał na ojca 

- Niespodziankę, ale z jakiej to okazji - dopytywał

- Chcieliśmy wraz z mamą przepisać na ciebie nasze udziały - odparł senior

Marek nie dowierzał w to co słyszał. 

- Ale, kochani to jest przecież wasze zabezpieczenie - mówił

- My z mamą już podjęliśmy decyzję - odparł senior

- Dziękuję wam bardzo - odparł wzruszonym głosem

- Wiemy, że Paulina swoje udziały przepisała na Aleksa, a więc teraz będziecie równorzędnymi partnerami - mówiła matka

- Co? Paulina przepisała na Aleksa swoje udziały? - pytał z nie dowierzaniem. Teraz już był pewny, że jego była żona zrobiła to celowo.

Po zjedzonym obiedzie niezwłocznie udał się do szpitala. 

Czas płyną a on nie odstępował jej łóżka. Niejednokrotnie czy to pielęgniarki czy też lekarz mówili mu aby poszedł do domu. Aby przespał się on w takich razach powtarzał, że nie może a raczej nie chce jej zostawiać samej.

Siedział przy jej łóżku i trzymając ją za rękę opowiadał jej o firmie, o sobie i jak  to zakochał się w niej. Jak bardzo marzy aby i ona go pokochała.  

W końcu nadszedł ten dzień, w którym mieli ją wybudzać. Po tym jak uzyskał takie informacje od lekarza zaraz zadzwonił do jej taty. Pan Cieplak bardzo chciał być przy niej w takiej chwili.

- A to może ja po pana przyjadę - zapytał Marek

- Jeśli to nie będzie dla ciebie kłopot - odparł Józef

- Żaden kłopot, będę u pana do godziny. Lekarz powiedział, że gdy skończą obchód to dopiero wtedy zaczną ją wybudzać - odpowiedział Marek 

Cieszył się, że wreszcie będzie mógł jej wyznać całą prawdę. Ale gdzieś tam z tyłu głowy ogarniał go strach. Strach czy ona też go pokocha, a może najzwyczajniej w świecie go wyśmieje. To było dziwne, bo przy żadnej z innych kobiet tak się nie czuł. 

Przywiózł Józefa i wraz z nim oczekiwali aż Ula zacznie się wybudzać. W końcu nastąpił ten moment. Powoli zaczęła się wybudzać.

CDN...