PRZEZNACZENI część6

 Któregoś dnia spotkasz kogoś wyjątkowego, kogoś, kto rzuci cię na kolana jednym uśmiechem. Kogoś, kto zniewoli twoją duszę jednym spojrzeniem pięknych oczu. Nagle kula ziemska przechyli się na swojej osi i wskaże właśnie na nią. I będziesz wiedział, że spotkałeś swoje przeznaczenie.

W końcu nastał ten moment, że Ula całkowicie się wybudziła. Po przeprowadzeniu badań i sprawdzeniu wszystkich parametrów na aparaturze monitorującej lekarz stwierdził, że wszystko jest w porządku. I popołudniu przeniosą ją na normalną salę.
Rozejrzała po pomieszczeniu i ujrzała twarz ojca.
- Dlaczego tu jestem, co się stało? - pytała
- Jesteś w szpitalu, zostałaś ranna - pamiętasz córcia mówił Józef.
- Tak coś pamiętam - odparła. Widać było, że próbuje sobie przypomnieć co się wydarzyło
- Poszłam ze znajomym na kawę... o Boże, Marek, co z Markiem - nagle przypomniała sobie jak Marek szarpał się z jednym z bandytów
- Jestem, nic mi nie jest - doszedł do niej chwytając jej dłoń w swoją.
W jej oczach pokazała się słona ciecz. Ucieszyła się  na  jego widok.
- Nie płacz. Już wszystko w porządku - mówił Marek pochylając się nad nią.
Gdy tylko ta się uspokoiła przeprosił ich oboje.
- Bardzo was przepraszam ale muszę wyjść na jakieś dwie godziny. Po moim powrocie jak będzie pan chciał  to odwiozę pana do domu - pożegnał się z Józefem poprzez uścisk dłoni, a z Ulą delikatnym niczym muśnięcie motyla pocałunkiem.
Miał już wychodzić gdy zatrzymał go głos Uli
- Ale wrócisz tu? - pytała
- Oczywiście - odparł.
Wyszedł ze szpitala, musiał jechać do firmy. Dziś odbywało się posiedzenie zarządu. A on jako prezes musiał być. Nim ruszył spod szpitala zadzwonił jeszcze do Doroty z informacją iż Ulę już wybudzono. Owszem nie polubił dziewczyny, lecz nie mógł przecież odizolowywać Uli od jej znajomych. Lecz gdyby tylko wiedział co zamierza Dorota. Nie sądził aby chciała mu zaszkodzić w jakikolwiek sposób.
Zebranie zarządu zakończyło się pomyślnie. Raport finansowy został zatwierdzony. Poinformował rodziców iż Ula już jest wybudzona, a on od poniedziałku wraca do pracy. Dobrzańscy cieszyli się, że ich syn może wkrótce będzie szczęśliwy.
Jak na razie to jego życie wyglądało jak pasmo samych porażek. Najpierw jedno małżeństwo zakończone rozwodem, a później następne również nie udane.  I o ile zawodowo nie miał żadnych problemów. Spełniał się w tym co robił, a Krzysztof był bardzo dumny ze swego syna. Czego nie można było powiedzieć o jego przybranym synu Aleksandrze Febo. 
Ten drugi ciągle knuł i rzucał Markowi kłody pod nogi. Znacznie uspokoił się po rozwodzie Marka z Pauliną. Lecz nadal zdarzało się, że Febo coś kombinował.
Krzysztof nie chciał go usuwać z firmy tylko i wyłącznie przez wzgląd na pamięć jego rodziców. Postanowił tylko, że będzie go bardziej kontrolował. Co bardzo nie spodobało się Paulinie.
Wreszcie Marek po załatwieniu wszystkiego mógł wrócić do szpitala. Postanowił jeszcze dziś wyznać Uli co do niej czuje. Gdy tylko zostaną sami, on nie zmarnuje tej okazji. Musi jej to wyznać i dowiedzieć się co ona czuje do niego.
Wrócił do szpitala po tym jak już odwiózł ojca Uli do domu i jakie było jego zdziwienie gdy ujrzał u niej Dorotę wraz z Mirabellą.
Ula leżała na łóżku i słuchała co mają jej do powiedzenia obie dziewczyny.
- Marek nie jest stały w uczuciach, nie potrafi kochać, no chyba oprócz siebie samego. On był już dwukrotnie żonaty. Ja byłam jego pierwszą żoną ale rozwiodłam się z nim bo mnie zdradzał. To samo było z jego drugim małżeństwem - mówiła Mirabella
- Ulka mówię ci on nie jest wart tego aby z nim być. Wiele razy widywałam go z kilkoma kobietami w klubie. Potrafił przyjść do klubu z jedną, z drugą się bawić a jeszcze z trzecią wyjść z tego klubu - mówiła Dorota
On stał w drzwiach i nie mógł uwierzyć w to co słyszy. Jak one mogą tak mówić. I o ile był wstanie jakoś wytłumaczyć sobie swoją byłą, bo te same numery wykręcała gdy był z Pauliną. To już Doroty nie rozumiał w ogóle. Przecież rozmawiał z nią i myślał, że zrozumiała. A jednak się mylił.
- Dzień dobry -odezwał się 
Obie kobiety odwróciły się w jego stronę. Mirabella natychmiast ruszyła w jego stronę aby móc się z nim przywitać. Marek chwyciwszy ją za nadgarstki i tylko wysyczał przez zęby
- Daruj sobie
- Cześć Marek - odezwała się po chwili Dorota
Marek obrzucił ją tylko spojrzeniem, którym jakby mógł to by zabił. Nie odpowiedział jej. 
- Chciałbym porozmawiać z Ulą na osobności czy to możliwe - powiedział do obu dziewczyn
- Ale my dopiero co przyszłyśmy - odparła Dorota 
W tym czasie do Marka zadzwonił telefon. Nie chciał wychodzić w obawie, że te dwie mogą chcieć jeszcze bardziej namieszać. Odrzucił połączenie. Następne również ale ten ktoś nie przestawał. 
- Może odbierzesz - odezwała się dotychczas milcząca Ula
- Może to twoja była żona dzwoni - rzekła Dorota
W Marku aż kipiało ze złości. W końcu postanowił wyjść i ochłonąć. Wiedział, że dziś już nie ma szans aby móc z Ulą porozmawiać. 
- Pożegnam się już. Nic tu po mnie. Żegnam panie - rzekł i wyszedł. Nie mógł dłużej tam zostać. Wyszedł ze szpitala i zadzwonił do Sebastiana i umówił się z nim w klubie.
Nie miał zamiaru podrywać żadnych panien chciał tylko z kimś pogadać. 
Chwilę po Marku szpital opuściły Dorota z Mirabellą. Pierwsza z nich była zadowolona ze swego planu. Widziała, że zasiała ziarno niepewności w Ulce. Liczyła iż tych dwoje nigdy nie będzie razem. A wówczas ona będzie mogła zakręcić się wokół przystojnego Dobrzańskiego. Sądziła iż po tym co Ulka usłyszała od nich to nie będzie chciała znać Marka.
Jakże była w błędzie. Nie przyszło jej do głowy aby Ula chciała wysłuchać Marka i dać mu szansę.
Ulka została sama i mogła spokojnie pomyśleć nad tym co usłyszała od dziewczyn. Sama nie wiedziała co o tym wszystkim myśleć. Tata mówił jej, że Marek nie odchodził od jej łóżka przez cały czas jak była w śpiączce. Dzisiejszy pocałunek. Miała mętlik w głowie. Nie wiedziała czy on jeszcze przyjdzie. Lecz postanowiła, że jeśli Marek przyjdzie to pozwoli mu wyjaśnić. 
Tymczasem w klubie przy szklaneczce whisky siedział Marek wraz z Sebastianem i rozmawiali. Gdy do ich stolika doszły dwie dziewczyny. 
- Możemy się dosiąść - zapytały kokieteryjnie
- Oczywiście, zapraszamy - odezwał się Seba. Co nie bardzo spodobało się Markowi.
Dziewczyny przysiadły się do nich i na początku chwilę rozmawiali, po czym Sebastian jedną z nich porwał na parkiet. Zostawiając przyjaciela samego z drugą z dziewczyn. Ta liczyła również na dobrą zabawę. Lecz Marek nie miał na to najmniejszej ochoty. Cały czas myślał o Uli i o tym co usłyszała od dziewczyn.
Może i mówiły jej po części prawdę co do jego przebywania w klubach. I o tym że często zmieniał dziewczyny. Ale on już tak nie chciał żyć. Chciał w końcu ułożyć swoje życie. Mieć własną rodzinę. Wiedział już, że zakochał się w Uli. I to z nią chce być. 
Postanowił wrócić już do domu, a jutro pojedzie do niej i nawet jeśli nie będzie chciała go wysłuchać, on jej musi wyjaśnić wszystko. Nie podda się.

CDN...