ZAKAZANY OWOC część IX

- Proszę powiedzieć jak pan się nazywa - odezwał się lekarz 
Marek popatrzył na doktora jakby próbował sobie przypomnieć - nie pamiętam - odpowiedział - co się dzieje? Nie wiem kim jestem, jak się tu znalazłem. I kim są te dwie kobiety? - dopytywał 
- To pańska matka i dziewczyna - odpowiedział lekarz - zaraz skontaktuję się z neurologiem i przeprowadzimy jeszcze badanie EEG. Proszę się nie denerwować czasem tak się zdarza. Miał pan wypadek podczas, którego doszło do wstrząśnienia mózgu. I to może być przyczyną utraty pamięci. Ale zazwyczaj jest to tymczasowe - wyjaśnił lekarz. Po czym wyszedł z sali podchodząc do obu kobiet. 
One spojrzały na niego wzrokiem wyrażającym pytanie - jak on się czuje.
- Jeśli chodzi o czynności ruchowe wszystko jest jak należy. Lecz...mamy inny problem, pan Marek nic nie pamięta - mówił lekarz
- Ale jak to nie pamięta? Czego nie pamięta? - zasypała pytaniami Dobrzańska
- Niczego. Nie wie jak się nazywa, kim panie są - odparł - Ale to zapewne chwilowe i z czasem pamięć wróci. Trzeba być dobrej myśli. Jeszcze dzisiaj przeprowadzimy dodatkowe badania pod kątem neurologicznym - wyjaśnił i  pożegnał się. 
Helena usiadła na krześle i zakrywając twarz dłońmi rozpłakała się. Ula również miała łzy w oczach, ale czuła, że nie może się teraz rozkleić. 
- Pani Heleno wszystko będzie dobrze - próbowała pocieszać Ula - chodźmy do niego. Musimy być przy nim i go wspierać.
Helena była wdzięczna Cieplak, że była tu razem z nią. Po chwili obie weszły do sali. 
- Dzień dobry synku - odezwała się Helena i przysiadła obok łóżka syna 
- Dzień dobry, to pani jest moją matką - mówił z zakłopotaniem. Kobieta skinęła głową na potwierdzenie, a w oczach miała łzy 
- Witaj Marek - odezwała się również Ula
- A ty jesteś... - zaczął
- Twoją asystentką - powiedziała 
- Bardzo was przepraszam, ale nic nie pamiętam - mówił ze smutkiem w głosie
- Nie przepraszaj synku, to nie twoja wina. Pamięć z czasem wróci i znowu wszystko będzie dobrze - mówiła z przejęciem.
Posiedziały u niego do chwili gdy nie przyszedł lekarz z informacją o zabraniu pacjenta na badanie. 
- To my się dzisiaj już pożegnamy Marku. Ja przyjadę do ciebie jutro do południa - odezwała się Dobrzańska.
- Ja jeśli pozwolisz odwiedzę cię po siedemnastej - powiedziała Ula
- Oczywiście, że nie mam nic przeciwko, będzie mi bardzo miło. W takim razie do zobaczenia jutro - pożegnali się. Po czym młodego Dobrzańskiego zabrali na badania, a one udały się do wyjścia. 
- Ja jadę jeszcze do firmy - odezwała się Ula
- Dobrze kochanie, ja jadę do domu. Muszę zadzwonić do męża i powiedzieć mu o wszystkim - mówiła Helena - Ula chciałabym ci podziękować - dodała po chwili.
- Nie ma za co. Kocham Marka i zrobię wszystko aby pomóc w jego wyzdrowieniu - wyjaśniła Ula - Mam tylko nadzieję, że ta utrata pamięci nie potrwa długo - dodała.

Myślała, że zastanie w firmie Sebastiana. Lecz od dziewczyny z recepcji dowiedziała się o jego wyjściu. 

- A co z Markiem? - pytała dziewczyna 

- Wybudzili go, ale nic nie pamięta - odparła zgodnie z prawdą 

- Wybudzili go? - usłyszała za plecami głos Pauliny

- Tak - odparła krótko. Nie chciała się wdawać w dyskusje z Febo. 

Ta po otrzymaniu takiej informacji wpadła na w jej mniemaniu genialny pomysł. Natychmiast udała się do gabinetu swego brata.

- Aleks mam genialny pomysł - mówiła podekscytowania 

- Co to za pomysł. Zamieniam się w słuch - odparł

- Przed chwilą dowiedziałam się, iż Marka wybudzono ze śpiączki - Aleks popatrzył na siostrę nie rozumiejąc w czym rzecz - Lecz on kompletnie nic nie pamięta. Więc pomyślałam aby podstawić mu papiery do podpisu jako, że przepisuje dom na mnie - mówiła

- Paula jesteś genialna - odparł Febo 

Jeszcze tego samego dnia rodzeństwo zaczęło wdrażać swój plan w życie. Udali się do zaprzyjaźnionego notariusza. Jemu wyjaśnili, że potrzebują jego podpisu na papierze potwierdzającym przepisanie własności domu z Marka na Paulinę. Ten niezbyt chciał się zgodzić, lecz gdy Aleks wyciągnął białą kopertę i podsunął w kierunku mężczyzny ten złożył odpowiedni podpis. Następnym punktem była wizyta Pauliny w szpitalu. Dotarłszy na miejsce udała się pod wskazaną przez jedną z pielęgniarek salę. 

- Witaj Marco - odezwała się wchodząc do sali

- Czy my się znamy? - zapytał 

- Rzeczywiście nic nie pamięta - powiedziała do siebie w myślach - nazywam się Paulina Febo, jeszcze miesiąc temu byliśmy narzeczeństwem, ale rozstaliśmy się. Wiesz przyszłam w bardzo ważnej sprawie. W dniu kiedy stał się ten wypadek mieliśmy jechać do notariusza w celu przepisania na mnie domu, w którym mieszkaliśmy wspólnie. Ja mam przy sobie te dokumenty czy w takim wypadku mogę prosić abyś podpisał je. Wiesz jeśli nie będzie to załatwione jak potrzeba ja nie będę mogła tam mieszkać, a nie mam gdzie się podziać - mówiła udając smutek i coś w rodzaju przygnębienia. Ten nie doszukawszy się żadnego podstępu podpisał papiery. 

Ta schowała je do teczki i pożegnawszy się z Markiem opuściła szpital. 

- Mam, podpisał - mówiła przez telefon do Aleksa

Do końca dnia Ula nie widziała się z Sebastianem. Po pracy pojechała do Rysiowa aby zacząć się pakować. W końcu była umówiona z Olszańskim na sobotę, miał jej pomóc w przeprowadzce. 

O godzinie dziewiątej usłyszała pukanie do drzwi. 

- Jesteś bardzo punktualny - rzekła po przywitaniu się 

- Staram się jak mogę - usłyszała w odpowiedzi - Ula jest przełom w śledztwie - rzekł siedząc przy kuchennym stole w domu Cieplaków

- Tak? - pytała z niedowierzaniem 

- Tak. Wczoraj gdy byłaś w szpitalu ja przez przypadek usłyszałem rozmowę Aleksa z kimś przez telefon. Z rozmowy tej wynikało, że za tym wypadkiem stoi Aleks. On umówił się z tym kimś, a ja nie myśląc długo poszedłem za nim i udało mi się nagrać rozmowę z tego spotkania - przerwał na chwilę aby napić się kawy zrobionej przez panią Cieplak

- Trzeba to zgłosić na policję - mówiła zszokowana Ula

- I tak też uczyniłem - odparł - A co u Marka?

- No nie za dobrze. Sebastian on niczego i nikogo nie pamięta - powiedziała

- A co na to lekarze - dopytywał

- Mówią, że to tymczasowe. Że tak się dzieje czasami po takim urazie głowy - odparła
Sebastian próbował ją pocieszyć chociaż sam był w niemałym szoku. W końcu zapakowali Uli bagaże do  samochodu i odjechali. 

- Co to się dzieje - mówiła Magda gdy już Ula odjechała
- Tyle zła na tym świecie - dodał Józef - a ty kochanie wiesz kim jest ten cały Aleks? - pytał żony
- Z tego co opowiadała mi Ula to współwłaściciel tej firmy. Drugimi są rodzice Marka - odpowiedziała
- To może on to zrobił aby w przyszłości móc samemu zarządzać - rzekł mężczyzna
- Wszystko możliwe - poparła go w tym żona 

Po tej rozmowie w piątkowe popołudnie oraz załatwieniu wszystkiego przez Paulinę. Rodzeństwo wsiadło w samolot lecący do Mediolanu na weekend. Przez to policja miała związane ręce, ale jak to mówią co się odwlecze to nie uciecze. Żadne z nich nie miało pojęcia co się obecne dzieje w sprawie wypadku. W sobotę natomiast policja zawitała w szpitalu u Marka. Lecz ze względu na jego stan zdrowia niewiele mogli. Po wyjściu z jego sali napotkali Helenę Dobrzańską. 
- Dzień dobry pani, czy możemy zadać pani kilka pytań? - mówili policjanci
- Tak oczywiście
- Czy zna pani Aleksandra i Paulinę Febo?
- Tak. To rodzeństwo i współwłaściciele firmy. Aleks jest dyrektorem finansowym, a Paulina ambasadorem firmy. Wraz z mężem wychowywaliśmy ich jak nasi przyjaciele, a ich rodzice zginęli w wypadku kilkanaście lat temu. A czemu panowie o nich pytają? - odpowiedziała i zapytała 
- Mamy podejrzenia iż pan Febo jest zamieszany w ten wypadek - odpowiedział jeden z funkcjonariuszy
- To nie może być prawda - Helena próbowała bronić swego przyrodniego syna
- Mamy niezaprzeczalne dowody proszę pani - mówił jeden - A czy nie wie pani gdzie oni mogą przebywać? - odezwał się drugi policjant
- Wyjechali do Włoch aby odwiedzić babcię i wracają w poniedziałek rano - odparła 
- W takim razie to wszystko. A i proszę o niczym nie informować państwa Febo - powiedzieli po czym pożegnali się i opuścili szpital.
CDN...